De kankerstichting voor na de diagnose
Menu
De kankerstichting voor na de diagnose
No man ever steps in the same river twice, for it's not the same river and he's not the same man.
Op 22-jarige leeftijd kreeg Paul leukemie. Zijn leven veranderde compleet en vanwege zijn behandelingen was hij twee jaar uit de running. Na deze periode van angst maar ook hoop merkte Paul dat hij de aansluiting met leeftijdsgenoten mistte. Er was een duidelijk verschil in levenservaring en kijk op het leven. In plaats van door te zetten in een normale baan heeft Paul toen zijn jeugddroom vervuld en is vertrokken naar Canada om skileraar te worden. Het elke dag bezig zijn met sport en outdoor bracht zijn levensenergie weer terug. Wat hem opviel was dat vooral na de dag dat er een flinke berg nieuwe sneeuw gevallen was, iedereen in de waan van de dag aan het genieten was van de berg. Het skiën, de heerlijke buitenlucht en de natuur deed iedereen goed. Alle zorgen van dat moment leken weg te vallen. Zo een dag heet een ‘’powder day’’. En dit gaf de opzet voor de uiteindelijke naam van de stichting: Powder Days. Het recreëren van dat gevoel voor zieke jongvolwassenen werd het doel. Toen Paul inmiddels terug was in Nederland en een vaste baan had probeerde hij Powder Days leven in te blazen. Hij heeft toen twee skiweekenden georganiseerd.
Op 24-jarige leeftijd kreeg Jegor de diagnose van een hersentumor. Een ingrijpende operatie volgde snel en een lange tijd van herstel begon. Ook Jegor was twee jaar uit de running. Het verschil tussen de denkwijze van collega’s bij zijn vaste baan op dat moment en zijn eigen kijk op het leven waren significant anders. Gewoon gelukkig zijn in het moment en het besef dat de tijd op aarde eindig is, was de gedachte na het proces met kanker. Samen een huis kopen of aan kinderen denken was gewoon even van de baan. Wat moest je met je leven als je weet dat het leven eindig is door je ziekte?
Tijdens een verwendag in 2016 voor jongvolwassenen met kanker hield Paul op basis van zijn ervaringen in Canada een presentatie over de helende kracht van outdoor avonturen. Een van de deelnemers aan deze presentatie was Jegor. In de presentatie toonde Paul een filmpje van de Amerikaanse stichting ‘’First Descents’’. First Descents is altijd één van de belangrijkste inspiratiebronnen geweest voor Powder Days. Jegor werd hier toen heel enthousiast van en heeft zich ingeschreven voor een week met First Descents. In 2017 is hij naar Amerika gegaan en heeft hij ervaren hoe fysiek alsook mentaal helend een week wildwater kajakken kan zijn. Zijn zelfvertrouwen en zelfbeeld werd significant beïnvloed op een positieve manier. Ook Jegor was toen overtuigd van de helende kracht van outdoor avontuur. Terug uit de V.S. heeft hij meteen Paul gebeld. De twee besloten om samen aan een hernieuwde versie van Powder Days te gaan werken. Dit markeerde het begin van de ontwikkeling van Powder Days zoals het nu is. Niet geheel zonder resultaat want in 2018 hebben Paul en Jegor de eerste week wildwater kajakken mogelijk gemaakt voor zowel Nederlandse als Belgische deelnemers. In de jaren hierna zijn er meer weken bijgekomen en is het bestuur alswel het vrijwiligers team steeds groter en professioneler geworden. Zo zijn de oud deelnemers van onze weken en dus mede AYA’s Mijke, Lidewij, Esther, Cindy en Yfke erg actief binnen de organisatie.
Ondanks de verandering van het concept hebben Paul en Jegor er bewust voor gekozen om de naam Powder Days te behouden. Dit omdat het gevoel creëren van de zogehete ”powder day” voor jongvolwassenen die kanker hebben of hebben gehad, nog steeds voorop staat.
Powder Days Foundation organiseert outdoor weken waarin jongvolwassenen die kanker hebben (gehad) samen met lotgenoten uit hun comfortzone stappen en samen toewerken naar het vinden van een nieuw normaal.
Met de steun van Stichting Roparun gaat een langgekoesterde droom van Powder Days in vervulling: het uitbreiden van deze waardevolle weken, zodat nog veel meer jongvolwassenen die te maken hebben met deze ingrijpende ziekte hieraan kunnen deelnemen.